Ostrog

Deo Merak online posvećeom putovanjima počeću sa Ostrogom, jednom od velikih duhovnih mesta pravoslavnih hrišćana. Ostrog sam uzeo za prvu destinaciju jer sam danas saznao da neki moji prijatelji se spremaju na put na Ostrog I pored toga što je to jedna od najvećih srpskih sveetinja, doduše sad van naše zemlje to ne umanjuje nikako njenu snagu.

O Manastiru

 

Manastir Ostrog ima dve celine: Gornji i Donji manastir. Gornji manastir je priljubljen uz uspravnu živopisnu stenu na nadmorskoj visini od blizu 900 metara. U njemu postoje dve pećinske crkve: gornja je posvećena Časnom krstu, a donja mala i niska, Vavedenju Presvete Bogorodice. Gornju je podigao 1665. godine jeromonah Isaija 1665. godine s blagoslovom mitropolita Vasilija. Za donju se ne zna tačno kada je od pećine napravljena isposnica, ali je svakako starija od gornje crkve.

Prostor ispred Gornjeg manastira bio je tesan, pa je tu moglo stati samo nekoliko desetina ljudi. Prilikom posete Ostrogu, na Duhove 1894. godine, knez Nikola je naredio da se proširi prostor ispred manastira i izgradi nova, veća zgrada za hodočasnike koja je i završena 1899. godine. Tada je knez naredio da se izgradi i kolski put od Donjeg manastira do puta koja vodi ka Nikšiću. Za vreme uprave arhimandrita Leontija Mitrovića, podignuta je još veća zgrada za prenoćište poklonika, ali jetu zgradu srušile stene koje se odronilo sa visoke Ostroške grede 1958. godine. Nova zgrada za smeštaj poklonika i turista, nedavno je završena.

Tamo gde je danas Donji manastir, bilo je selo Goseradić sa crkvom. Kada je vladika Vasilije neposredno uz crkvu kupio imanje od dva brata Damjanovića, podigao je kuću za mlađe kaluđere i ambar za čuvanje priloga za manastir. Od crkve, kuće i ambara kasnije je nastao Donji manastir Ostrog. Sadašnja crkva u Donjem manastiru podignuta je 1824. godine, po odobrenju mitropolita Petra I, a zaslugom tadašnjeg arhimandrita i prilozima pobožnih hrišćana, dok je sredstva za izgradnju gornjeg dela zvonika priložila jedna pobožna Primorka. Unutrašnji ukras ove crkve, posvćene sv. Trojici, bio je krajnje skroman sve do 1875. godine kada su Rusi dali na poklon bogato ukrašen ikonostas.

O Svetom Vasiliju Ostroškom

 

 

Po predanju, sv. Vasilije je rođen 1610. godine u Popovu polju, u Hercegovini, u kući Petra i Ane Jovanović. Na krštenju je dobio ime Stojan. Stojan Jovanović.

Stupio je kao đak u manastir, a zakaluđerio se u trebinjskom manastiru Tvrdoš gdje je dobio monaško ime Vasilije. U istom manastiru je postavljen za arhimandrita. Potom je putovao u Svetu Goru, pa u Rusiju, po čijem povratku je postao mitropolit zapadnog dela Hercegovine. Kao mitroplot se prvi put pominje 1639. godine kada se potpisao kao «smerni mitropolit zahlmski». Nakon smrti istočnohercegovačkog mitropolita, Vasilije 1651. godine dobija na upravu i tu upražnjenu mitropoliju.

Po predanju, Vasilije je po odlasku iz Tvrdoša boravio u selu Popi kod Nikšića, potom u Župskom manastiru, i konačno, 16 godina u Ostrogu. Predanje kaže da je mitropolit Vasilije napustio selo Pope i otišao da traži mjesto za miran monaški život. Kaže se da je najpre boravio u Milića pećini, u selu Drenovštici u Pješivcima, a zatim je prešao u pećinu u Ostroškim gredama gde je ranije boravio neki isposnik i gde je postojala mala bogomolja.

Zabeležena je priča ostroških kaluđera da je u pećini koju je mitropolit Vasilije izabrao za soje prebivalište ranije boravio otac Isaija i da je tu bilo i njegovo «sveto telo». Neki kaluđeri su pričali sredinom XiX veka da su Turci to telo spalili. Ipak o tom Isaiji se ne može mnogo toga sa sigurnošću reći. Verovatno je, pak, da se ta priča odnosi na «svetoga i prepodobnoga oca našega Isaiju od Onogošta, od sela Popa» čiji je unuk, prvi poznati iguman Ostroga jeromonah Isaija 1665. godine podigao gornju manastirsku crkvu Časnoga krsta, kako stoji ispisano na unutrašnjoj strani više njenih vrata.

Ostrog, Gornji manastor – crkva Časnog krsta. Uz blagoslov mitropolita Vasilija crkvu je, na mestu stare isposnice, sagradio jeromonah Isaija 1665. godine.

Ostalo je predanje da je Sv. Vasilije, još dok je njegovo telo bilo sahranjeno u gornjoj crkvi Časnoga krsta, mnogima pomogao i od bolesti ih iscelio, pa je zato proglašen čudotvorcem. Po prenošenju njegovog svetog tela u donju crkvu Vavedenija 1678. godine, broj hodočasnika se stalno uvećavao.

Ako neko ima želju posle ovog članka da zauzme svoje mesto do prozora (ja uglavnom tražim mesto do prolaza ) , moji prijatelji idu 9-og Septembra ostavili su mi kontakt telefon organizatora ukoliko budem mogao vremenski da se uklopim. Podeliću ovaj broj sa vama pa ako neko želi, ima priliku na broj 063 888 53 62 da sazna više informacija.